បរិយាយប្រលោមលោកនិពន្ធដោយអ្នកគ្រូ ម៉ៅ សំណាង ដោយប្រើតែមួយល្បះ
សូមបញ្ជាក់ថា អត្ថបទនេះគឺមិនមែនដើម្បីវាយប្រហារអ្នកគ្រូ ម៉ៅ សំណាង នោះឡើយ។ រាល់ការបរិយាយ (review) ទាំងអស់ គឺកើតឡើងដោយសារគំនិតខ្ញុំផ្ទាល់ ព្រមទាំងចំណង់ចំណូលចិត្តខ្ញុំដែលតែងវិវត្តជានិច្ច។ អ្នកគ្រូ ម៉ៅ សំណាងគឺជាអ្នកនិពន្ធដែលខ្ញុំគោរពស្រឡាញ់ជាទីបំផុត ហើយខ្ញុំជាប្រិយមិត្តអ្នកអាន (និយាយឲ្យចំគឺ fan) របស់គាត់អស់រយៈពេលជាង១០ឆ្នាំមកហើយ។ គួរឲ្យស្ដាយ ដែលខ្ញុំមិនអាចរករូបក្របសៀវភៅមកបង្ហាញបាន ព្រោះតែខ្ញុំបានប្ដូរទីលំនៅ នាំឲ្យសៀវភៅទាំងនោះត្រូវឃ្លាតឆ្ងាយពីខ្ញុំ។
កុំឲ្យខាតពេលយូរ នេះគឺជាប្រលោមលោកនិពន្ធដោយអ្នកគ្រូ ម៉ៅ សំណាង (ទន្សាយ) បរិយាយដោយប្រើតែ១ល្បះ (១០រឿងសិន)។
១) សងឈាមពីរតំណ
ខ្លីតែខ្លឹម!
២) ពេជ្ឃឃាតស្នេហ៍
ប្រលោមលោករបស់គាត់ដំបូងបង្អស់ដែលខ្ញុំបានអាន និងជាប្រលោមលោកដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ច្បាស់ថា ប្រលោមលោកដែលល្អមើល មិនមែនចាំបាច់ត្រូវមានឈុតឆាកស្រើបស្រាល ឬឆាករំលោភទេ។ អរគុណអ្នកគ្រូ ម៉ៅ សំណាង!
៣) ទេវរូបខ្មៅ
ដំបូន្មានបង្កប់ក្នុងរឿងនេះមួយគឺ “ធ្វើតាមឪពុកម្ដាយទៅ មិនខុសទេ” (បើតាមខ្ញុំយល់ឃើញ និងដកស្រង់) តែខ្ញុំនៅតែមានមន្ទិលសង្ស័យចំពោះគំនិតនេះនៅឡើយ។
៤) សមុទ្រខ្មៅ
ពិតជាសក្តិសមជាប្រលោមលោកដែលជាប់ជាអត្ថបទជ្រើសរើសបកប្រែជាភាសាជប៉ុនមែន!
៥) ចិត្តមួយថ្លើមមួយ
កាលពីនៅជាក្មេងជំទង់ (teenager) ខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់រឿងនេះណាស់ តែពេលនេះ ចិត្តស្រឡាញ់ហាក់ថមថយបន្តិច ព្រោះនៅទីបញ្ចប់នៃរឿងនេះ តួអង្គប្រុសៗបានសម្រេចចិត្តដោយមិនមានការសាកសួរយោបល់ពីតួអង្គស្រីឡើយ។
៦) គំនុំពាន់ឆ្នាំ
ជារឿងខ្មោច តែខ្ញុំអត់មានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចពេលអានរឿងនេះទេ ប៉ុន្តែសាច់រឿងនៅតែជក់ចិត្តដិតអារម្មណ៍។
៧) ភួងមាលាសមុទ្រឈាម
ពេលគិតដល់រឿងនេះ ខ្ញុំតែងក្ដៅក្រហាយនឺងតួប្រុសដែលចាប់រំលោភតួស្រី ដោយសារការឆេវឆាវមួយពេល ហើយនៅតែបានតួស្រី ព្រោះបើខ្ញុំជាតួស្រីវិញ ខ្ញុំស្អប់ដល់ឆ្អឹង (ប្រហែលមកពីអ៊ីចឹងហើយ ទើបមិនដែលក្លាយជាតួឯកស្រីនឹងគេ🥲)។
៨) វិនាសកម្មលើវាលខ្សាច់
ពាក់កណ្ដាលខាងដើមនៃរឿងនេះល្អមើល តែពាក់កណ្ដាលខាងចុងបញ្ចប់វិញ វាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា វាត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីឲ្យតួប្រុសម្នាក់ទៀតបានរួមរស់ជាមួយតួរងស្រី ហើយខ្ញុំមានភាពហត់នឿយជាខ្លាំងចំពោះសាច់រឿងបែបនេះ។
៩) អង្គរក្សក្រមុំ
តួអង្គស្រីដែលរឹងមាំ មិនមែនទាល់តែឆ្នាស់ ឈ្លោះគ្នាជាមួយតួប្រុសរហូតទេ ហើយខ្ញុំក៏នឿយណាយនឹងសាច់រឿងដែលតួស្រីនិងតួប្រុសស្អប់គ្នា មិនត្រូវគ្នារហូតដល់ទីបញ្ចប់ ពួកគេស្រាប់តែត្រូវគ្នាហើយរួមរស់នឹងគ្នាតែម្ដងដែរ។
១០) កណ្ដឹងមរណៈ
អាថ៌កំបាំងក្នុងរឿងនេះគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ តែពេលការពិតត្រូវបានលាតត្រដាង ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខកចិត្ត ឯតួអង្គនិយាយសម្ដីមកផ្អែមល្អែមជ្រុលដូចក្នុងរឿងល្ខោន ធ្វើឲ្យខ្ញុំអស់អារម្មណ៍រលីង។
សូមរង់ចាំអត្ថបទបន្ដទៀត ដើម្បីទទួលបានការបរិយាយពីសៀវភៅមួយចំនួនទៀតរបស់អ្នកគ្រូម៉ៅ សំណាង ដែលនៅក្នុងនោះអាចមានសៀវភៅដែលអ្នកចូលចិត្ត ឬចង់អានក៏ថាបាន!